Voorkomen, genezen of negeren

Een op de drie mensen riskeert liever een korter leven, dan dat ze dagelijks een pil nemen om (hart)ziekten te voorkomen.

Dat blijkt uit onderzoek aan de University of California San Francisco en de University of North Carolina (uit: tijdschrift Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes).

Verbaast dit jou ook? Dat mensen liever korter leven dan dagelijkse een pil nemen tegen zelfs acuut levensbedreigende kwalen?

Meer dan 8 procent van de deelnemers aan het onderzoek (allen 50+) was bereid om maar liefst twee jaar van hun leven op te geven om het slikken van medicijnen te voorkomen. Ongeveer 21 procent vindt een week tot een jaar korter leven acceptabel. Het moet toch niet gekker worden zou je denken.

Wat brengt mensen er toch toe om voor een gezond leven iets te moeten doen zó erg te vinden? Terwijl anderzijds de farmaceutische industrie flinke omzetten draait met de verkoop van vaak volledig vrijwillig geslikte vitaminepreparaten, drankjes en poeders? Valt de mensheid uiteen in twee categorieën? Hypochonders met buidels vitaminepreparaten enerzijds en anderzijds categoraal ontkenners van ieder mogelijk persoonlijk toekomstig leed?

Wat geldt voor pillen geldt evenzeer voor mentale hulpverlening. Nu we weten dat burnout langdurige negatieve invloed heeft op je cognitief functioneren, de kans op dementie vergroot en je korter leeft bij het jezelf blootstellen aan langdurige stress:

Wat maakt in vredesnaam dat ‘we’ niet, als was het normaal, besluiten om een psychosociaal begeleider te consulteren voor een paar keer en het heft in eigen hand nemen. Om in korte tijd te leren hoe we onze (soms onvermijdelijke) stress kunnen managen. Onze manier van omgaan met stress zo te veranderen dat we er geen last meer van hebben. Enkele gesprekken met een professional om een dreigende burnout te voorkómen volstaan immers veelal.

Laten we het maar houden op een fenomenaal vermogen om de schijn op te houden. Schijn op te houden voor onszelf dat we kerngezond blijven als we roken, kerngezond blijven als we bijna nooit bewegen en geen pillen nodig hebben want we zijn immers gezond. We kennen geen stress en daar onder door gaan is natuurlijk al helemaal absurd.

Wanneer leren we onszelf niet te bedriegen?